Herkesin duygusal bağ kurduğu bir otobüs hattı vardır; benimki de 514. Belki de Bostanlı iskelesinden Buca Dokuz Eylül kampüsüne uzanan seferi ile İzmir’in en uzun otobüs hattıydı. Genelde de körüklü İkarus kullanılırdı bu güzergahta ve buna rağmen yirmi dakikada bir gelen koca otobüse binemeyen çok olurdu o kıyamet kalabalığında. Kışın -otobüsün iç kısmından geçen- egzoz hattı içerisini ısıtır, sımsıcak yapardı. Yaz aylarında da camların tamamı açılsa da içerisi ferahlamaz, boncuk boncuk terletirdi. Olmayan süspansiyonları ile sağdan dola uçar, en ufak bir engelde yerinizden tavana zıplatırdı; roller coaster biniş deneyimine eşdeğerdi.

  Daha sonra 2014 yılında bu hat yanlış ulaşım politikalarının kurbanı oldu ve kaldırıldı. Güzergahda seyahat etmek isteyenler ücretsiz aktarmaya yönlendirildi. Şimdi Bostanlı’dan Buca’ya gitmek isteyen biri kim bilir kaç aktarma yapıyordur?.. Tahminen üç. Süre kaç katına çıkmıştır? Hesaplaması güç…

  Ve tüm şehir aktarma kombinasyonlarına bağlanmasına rağmen 90 dakikalık ücretsiz aktarma hakkı da kaldırıldı! Şu an hâlâ düzgün işletilemeyen banliyö hattına, mecbur aktarmaya zorlanılıp üzerine bir de aktarma ücreti ödemeye mecbur bırakıldık. Bu kadar zor olmamalı, verin 514 İkarus otobüslerimizi, alın İzban’ınızı!