Sonu olmayan ve menzili görünmeyen, karanlık kaldırımları, yağmurdan sırılsıklam ıslanmış yolları çok sevdim. İlk adımımı attığımda “Nereye?” dediler ki -haklılardı-. Gidilecek hep bir yer vardı. Ben de o yüzden sevmiştim. Attığım adımların haddi hesabı yok.