Kadının hayali minnacık bir kitaplıktı.

Anlayamazdı kimseler bunun ne ifade ettiğini, yerleşmiş hissedecekti kadın kendini, aylardır oturduğu eve minnacık bir kitaplıkla. Anlayamazdı kimseler bunun ne ifade ettiğini, yerleşmiş hissedecekti kadın aylardır oturduğu eve minnacık bir kitaplıkla.. Kitaplardı, defterleriydi ev arkadaşları ve onlar bir kolide beklerken, kadın huzursuzdu.

Kolide beklerken kitapları, ne kadar acı çekildiğini biliyordu kadın geçmişinden, bir kitaplığa sahip olmanın değerini biliyordu. Kendine ait bir kitaplığa sahip olabilmek için çok emek vermişti kadın, kendine ait bir hayata sahip olabilmek için.

Kitaplığım var artık, küçük bir ilçede, minicik evimde minicik bir kitaplık.. “Kadının hayali minnacık bir evdi” diyor ya hani şair, işte öyle. Kadın da sadece bunu istedi ama bilemedi, başka nelerin önüne sunulduğunu göremedi…

Yeterince karmaşık bir yazı olduysa, kitaba başlayabilirim. Düşerken, tutsun ellerimden şifa olsun diye başlıyorum. Bol bol düşünüp düşmekte olanları. Karmaşıklaşan yolları anlatıyormuş bu kitap. Yol nereye gider bilemem ama kitaplar şifadır. Kitaplar hayattır, mutluluktur, huzurdur; size huzur sunanların. Kıymetini bilin.

[Rabia KURNAZ – 11.01.2019]