Mutluluk en ücra köşesinde saklanır aşkın,
Bir kere yeşerdi mi yüreğinde sevda, keder hiç peşinden ayrılmayan gölgesi oluverir insanın.
Kaybedince sevdiğimizi, acımızı dindirecek teselli ararız.
Bazen bir hatıra, bazen bir gülümseme akılda kalan,
Ama hiçbiri tutmaz sevdiğinin yerini…
Âşıksa insan en kirli oyunları bile göze alır,
Kendinden çıkar bir başkası olur farkında olmadan.
Yine de saklar çirkin yüzünü,
Çünkü aşk yüreğin en temiz en masum yerinde gizlenir.
Ne yazık ki inançta tek başına yetmez hiçbir zaman,
Biz inansak başkalarını inandıramayız.
Engelleriyle, çıkmazlarıyla var olur aşk.
Bazen tüm engelleri aşacak kadar güçlü hissederiz kendimizi,
Yine de yetmez.
Sevgiyi bir kere üzdü mü insan,
Hayal kırıklığı gölgeleyiverir aşkı,
Ama şiddeti asla azalmaz, aksine katlanarak artar.
En sakin insanın bile, aşktan devrildiği bir an geliverir,
Çünkü sevilen her şeyin ve herkesin üstündedir.
Beklemekte aşka dahildir çoğu zaman,
Sevdiği elinden kayıp gidiverse de insanın asla tükenmez umudu.
Güzel günlerin hayali kurulur hep, çünkü aşk inançla başlar.
Her şeye rağmen yine aşktır insanı ayakta tutan, hayata bağlayan.
Sonunda ölmekten değil ama,
En çok aşkı tatmadan ölmekten korkmalı insan…

[Pelin, Deniz Yıldızı Ep794, 04/13]