Önce kilidini açtım kapının, normalde kilitlemezdim, niye böyle bir şey yaptım diye o an suçlu hissettim kendimi. Sanki saniyeler bile kıymetliydi. Bu sefer geç kalmak istemiyordum galiba içimden gelen ses umursamazca konuşmaya devam etse de. Apar topar çıktım apartmandan, hızlı ve büyükçe adımlarla sokakları bir bir geride bıraktım. Gergindim. Gömleğimin ikinci düğmesini de açtım, sigara istedi vücudum. Çakmağın ateşi yanacak diye duramazdım. Yakmadım sigara. Karşımdan gelen birinle hafifçe çarpıştım, bozuntuya vermedim. Güneş yüzüme yüzüme vuruyordu. Cildim nemlenmeye başlamıştı. İnsanları ardımda bırakıyordum, hızlıydım. Yaklaştım, uzaktı. Odaklandım, daha net görmeliydim. Galiba geç kalmamıştım bu sefer. Oradaydı..