Sizin yaşadığınız sıradan bir gündü 12 Haziran 2017. Tam 534 gün geçmişti üstünden 28 Aralık 2015’in ki kalemi yeniden elime aldım.

Sorumlulukları kendine vakit ayıramamanın verdiği suskunluk olarak tanımlıyorum.İçe kapanmak aslında kendine açılmaktır. Bende bu suskun zamanımda kendimle yüzleştim.

Tekrar yazmak mı? Eski yazdıklarımın artık bir çoğunu beğenmiyorum ve bundan ötürü sevinç içerisindeyim. Bilmekteyim ki; eğer hala beğenseydim, mevcutun üstüne hiç bir şey ekleyememiştim. İnsan kendini yenileyemez ise kollarıyla bedenini kuşatmış, kendine esir düşmüştür. Betonsılaşmış, dünya gerçekleri ile gözleri arasına önyargı duvarlarını bina etmiştir. Bildiklerinin tutsağı olmuştur artık.

Artık susmama vakti geldi. Yenilikleri yazmak, yazılanları yenilemem gerekiyor ve başlıyorum.