İnsan düşünür. Düşünmek pratiktir. Var olduğu kadar düşünür insan. Tamamen… Minimum ile maksimum arasında kaldığı kadar. Yani kişilerin düşünceleri bildikleri kadardır. Ne biliyorsa o. Oysaki herkes, her şeyi bildiğini düşünür. Yanılırlar. Çünkü var olduğu kadar düşüncesi var insanın.

Yani zor iş düşünmek. Önce var olmak lazım. Bilinmeyeni bilmek… Yaşamak lazım yani, yaşamak. Var olmak meselesi; yaşamak. Geçen her saati değerlendirmek, ölçmek, biçmek. Tabii ki bunun yanında bir faktör var zaman. Her şeyden bağımsız olan değişken. Burada işin işine verim giriyor. Zamanı verimli kullanmak. Kısa zamanda çok şey yapmak. Yani daha çok var olmak, daha çok bilmek.

Madem ki bu böyle, ne kadar varız ? Zamanı ne kadar verimli kullanıp ne kadar düşünüyorsak…